Skupština srpskog naroda u BiH proglašena je nakon što su 14. oktobra srpski poslanici preglasani u tadašnjoj Skupštini SR BiH.

Od njenog proglašenja, administrativno sjedište Skupštine bilo je u Sarajevu, da bi nakon izbijanja ratnog sukoba bilo izmješteno na Pale, a od 1998. godine sjedište Narodne skupštine Republike Srpske premješteno je u Banjaluku, gdje se i danas nalazi.

Poslanici Narodne skupštine su 9. januara 1992. godine usvojili Deklaraciju o proglašenju Republike srpskog naroda BiH i taj dan se u Republici Srpskoj obilježava kao Dan Republike.

Narodna skupština je 28. februara 1992. godine donijela Ustav, kao utemeljenje pravne moći, sigurnosti, legaliteta i legitimiteta Republike Srpske.

Po okončanju ratnih dejstava, a, nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma 1995. godine, Narodna skupština preuzima primarnu odgovornost sprovođenja normativne državne reizgradnje i obnove.

Narodna skupština Republike Srpske je zakonodavni organ u strukturi vlasti Republike. Obavljajući normativne, kontrolne, regulatorne i izborne funkcije iz svoje nadležnosti, centralna je institucija parlamentarnog uređenja Republike Srpske.

Prema savremenim parlamentarnim principima, sastav Skupštine čine 83 narodna poslanika, izabrana na neposrednim parlamentarnim izborima.

Prvi poslijeratni izbori održani su 1996. godine. Do tada, Skupštinu su činili poslanici koji su bili izabrani na prvim višestranačkim izborima u BiH 1990. godine, kao poslanici tadašnje Skupštine BiH.

Do 2002. godine, narodni poslanici birani su na mandat u trajanju od dvije godine, a od 2002. na četvorogodišnji mandat.

Narodna skupština do sada je imala devet saziva, a sadašnji 10. saziv konstituisan je nakon izbora održanih 7. oktobra 2018. godine.